Czwartek, 29 Lutego : Św. Karol de Foucauld

„Jeszcze chwila, a grzesznik przestanie istnieć: będziecie szukać jego miejsca, a już go nie znajdziecie. Ale dobrzy odziedziczą ziemię żyjących i będą się cieszyć pokojem na wieki…” (Ps 37,10-11 LXX). […]
Cały ten psalm jest godnym podziwu rozwinięciem tej myśli: na ziemi są smutki dla sprawiedliwych, ale te smutki są nasieniem wiecznej radości: niech sprawiedliwi mają nadzieję, pocieszają się i dziękują Bogu, i niech wystrzegają się zazdroszczenia wesołkom tego świata, którzy czekają u drzwi wieczności na tak straszne męki! Biedny Łazarzu, nie zazdrość bogaczowi, który się raduje i wspaniale ucztuje: ty jesteś szczęśliwy! […] Nie zazdrośćmy światowcom ich radości i dobrobytu, to nie oni są szczęśliwi. Szczęśliwi są ci, którzy mają Boga za Pana, którzy nie żyją dla przyjemności, nauki, bogactw, zaszczytów, miłości, ludzkich uczuć, dla czegokolwiek na ziemi, ale którzy żyją tylko dla Boga, którzy patrzą tylko na Niego, w którym On doskonale panuje, jak władca rządzący wszystkim w doskonale uległym królestwie.
Dziękujmy Bogu za nasze szczęście, my, których umiłował odwieczną miłością i dlatego przyciągnął ich do siebie w swoim miłosierdziu. Kochajmy nawet nasze smutki, które są znakiem naszego oddzielenia od świata, i ofiarujmy je Bogu, prosząc Go, aby uczynił z nami, co zechce.