Środa, 2 Lipca : Św. Jan Chryzostom

Owego dnia Jezus Chrystus zstąpił zwycięsko w otchłań piekieł. Owego dnia „Skruszę miedziane podwoje i połamię żelazne zawory” jak mówi Izajasz (Iz 45,2). Zwróć uwagę na wyrażenia. Nie mówi „otworzyłem” miedziane podwoje ani ich nie zdjął, ale je „skruszył”. Dał nam do zrozumienia, że nie ma już więzienia, Jezus unicestwił ten pobyt więźniów. Więzienie bez drzwi i zamków nie może zatrzymać więźniów. Te podwoje, które Jezus skruszył, kto mógłby je przywrócić? Jaki człowiek mógłby założyć na nowo zamki?
Kiedy książęta tej ziemi uwalniają więźniów, zostawiają bramy i strażników więzień, aby pokazać, że uwolnieni mogą tam powrócić, oni lub inni. Chrystus tak nie robi. Skruszywszy miedziane podwoje, świadczy, że nie ma już niewoli ani śmierci.
Dlaczego „miedziane” podwoje? Bo śmierć była bezlitosna, nieugięta i twarda jak diament. Nigdy, przez wszystkie wieki przed Jezusem Chrystusem, żaden więzień nie mógł uciec od śmierci, aż do dnia, kiedy Władca nieba zstąpił do otchłani, aby uwolnić jej ofiary.