Środa, 9 Lipca : Benedykt XVI

Jak widzieliśmy, Pan powołał Dwunastu, w których reprezentowany był przyszły Lud Boży. W wierności posłannictwu otrzymanemu od Pana Dwunastu, a potem ich następcy, dopełniło swoją liczbę wyborem Macieja na miejsce Judasza (por. Dz 1, 15-26), wprowadzając go sukcesywnie w dzieła im powierzone, ażeby było kontynuowane ich posłannictwo… Oto droga, na której kontynuowane jest to posłannictwo, droga która, poczynając od drugiego pokolenia, nazywać się będzie posługą biskupią. W ten sposób sukcesja w posłudze biskupiej jawi się jako ciągłość posługi apostolskiej, gwarancja trwania w Tradycji apostolskiej, słowo i życie powierzone nam przez Pana.
Związek między kolegium biskupów a pierwotną wspólnotą Apostołów rozumiany jest przede wszystkim jako ciągłość historyczna. Jak widzieliśmy, do Dwunastu został dołączony Maciej, później Paweł i Barnaba, a po nich inni, aż do ustanowienia, w drugim i trzecim pokoleniu, posługi biskupiej… Na kontynuacji sukcesji osadza się gwarancja trwania we wspólnocie kościelnej, w Kolegium apostolskim zgromadzonym przez Chrystusa.
Tę ciągłość, którą widzimy jako kontynuację historyczną posługi, trzeba również widzieć w sensie duchowym, gdyż sukcesja apostolska w posłudze jest widziana jako uprzywilejowane miejsce działania i przekazywania Ducha Świętego. Bardzo jasne echo tego przekonania mamy np. w tekście św. Ireneusza z Lyonu (druga połowa II wieku): „Tradycja Apostołów, objawiona w całym świecie, ukazuje się w każdym Kościele tym wszystkim, którzy pragną zobaczyć prawdę. Możemy tutaj wymienić biskupów ustanowionych przez Apostołów w Kościołach oraz ich następców, aż po nasze czasy. Apostołowie chcieli, aby ich następcy byli absolutnie doskonali i nienaganni we wszystkim, przekazując im własną misję nauczania. Jeżeli zrozumieli oni właściwie swoje posłannictwo, nie mieli z tego jakiegoś wielkiego”.