Słuchajcie wszyscy, Żydzi i poganie (…); słuchajcie wszystkie królestwa ziemi! Nie przeszkadzam wam rządzić tym światem; „królestwo moje nie jest z tego świata” (J 18, 36). Nie poddawajcie się więc bezmyślnemu strachowi, który ogarnął Heroda, gdy ogłoszono mu moje narodziny. (…) Nie, mówi Zbawiciel, „królestwo moje nie jest z tego świata”. Przyjdźcie wszyscy do Królestwa, które nie jest z tego świata; przyjdźcie do niego przez wiarę; nie pozwólcie, aby strach uczynił was okrutnymi. To prawda, że w proroctwie Syn Boży powiedział o Ojcu: „Przecież Ja ustanowiłem sobie króla na Syjonie, świętej górze mojej” (Ps 2, 6). Ale ten Syjon i ta góra nie są z tego świata.
Czym jest Jego Królestwo? To ci, którzy w Niego wierzą, ci, do których On mówi: „Nie jesteście z tego świata, jak i Ja nie jestem z tego świata” (por. J 17, 16). A jednak chce, aby byli na świecie; modli się do Ojca: „Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego” (J 17, 15). Nie powiedział bowiem: „Królestwo moje nie jest na tym świecie”, ale raczej: „Nie jest z tego świata; gdyby było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany”.
Rzeczywiście, Jego Królestwo jest naprawdę tutaj na ziemi aż do końca świata; aż do czasu żniw chwast jest zmieszany z dobrym ziarnem (Mt 13, 24nn). (…) Jego królestwo nie jest stąd, bo On jest jak wędrowiec na tym świecie. Do tych, nad którymi panuje, mówi: „Nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata” (J 15, 19). Byli więc z tego świata, gdy jeszcze nie byli Jego Królestwem i należeli do księcia tego świata. (…) Wszyscy, którzy są z rasy grzesznego Adama, należą do tego świata; wszyscy, którzy zostali odrodzeni w Jezusie Chrystusie, należą do Jego Królestwa i nie są już z tego świata. „On to uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna” (Kol 1, 13).
Live a Reply