„Był im poddany”. Przez te słowa niech cała pycha topnieje, cała nieugiętość zanika, wszelkie nieposłuszeństwo podporządkowuje się. „Był im poddany”. Komu? Ten, który jednym słowem stworzył wszystko z niczego. Ten, który, jak mówi prorok Izajasz, „zmierzył wody morskie swą garścią i piędzią wymierzył niebiosa; kto zawarł ziemię w miarce; kto zważył góry na wadze i pagórki na szalach” (Iz 40,12). Ten, który, jak mówi Hiob, „ziemię poruszy w posadach i poczną trzeszczeć jej słupy; On słońcu zabroni świecić na gwiazdy pieczęć nałoży. On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach; On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa. On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy jego dziwów” (Hi 9,6-10). Oto Ten, tak wielki i silny, stał się poddany. I to komu poddany? Rzemieślnikowi i ubogiej dziewicy.
O, „Pierwszy i Ostatni”! (Ap 1,17). O, dowódco aniołów, poddany ludziom! Stworzyciel nieba, stał się poddany cieśli; Bóg wiecznej chwały stał się poddany ubogiej dziewicy! Czy widziano kiedyś coś podobnego? Czy słyszano o czymś podobnym?
Zatem nie bójcie się być posłusznymi, być poddanymi […]. Idź, wróć do Nazaretu i bądź poddany, całkowicie posłuszny – oto prawdziwa mądrość […]. Na tym polega trzeźwa mądrość. Zwykła prostota jest „jak woda Siloe, co płynie łagodnie” (Iz 8,6). Jest wielu mądrych w zakonach, ale to przez ludzi prostych Bóg ich tam gromadzi. „Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, niemocne i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone”, aby zgromadzić przez nich, „tych mędrców, możnych, szlachetnie urodzonych”, „tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga” (1 Kor 1,26-29), ale miało chwałę w Nim, który poszedł i wrócił do Nazaretu i był poddany.
Live a Reply