Poniedziałek, 13 Października : Afrahat

Pościli synowie Niniwy czystym postem, gdy Jonasz ogłosił im nawrócenie. Tak jest właśnie napisane. Kiedy usłyszeli słowa Jonasza, ogłosili trwały post i nieustanne błagania, usiadłszy na worach i w popiele. Zdjęli swoje delikatne ubrania i w zamian założyli wory. Zabroniono niemowlakom pić u piersi matek, bydłu i trzodzie odebrano paszę (Jon 3). […]
Oto co jest napisane: „Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej”. Nie powiedział, że „Zobaczył, jak poszczą chlebem i wodą, z worem i popiołem”, lecz że „odwrócili się od swoich złych dróg i od złego postępowania”. To był czysty post i został przyjęty post, którym pościli Niniwici, kiedy odwrócili się od swoich złych dróg i drapieżności rąk. […]
Ponieważ, mój przyjacielu, gdy się pości, najlepszą rzeczą jest powstrzymywanie się od nieprawości. Lepszą niż rezygnacja z chleba i wody, lepszą niż „zwieszanie głowy jak sitowie, niż użycie wora i popiołu”, jak mówi Izajasz (Iz 58,5). Kiedy człowiek bowiem powstrzymuje się od chleba i wody, i od wszelkiego pokarmu, kiedy okrywa się worem i popiołem i umartwia się, jest kochany, piękny i przyjęty. Ale najchętniej przyjęty jest ten, który ukorzy się, który „rozrywa kajdany” bezbożności i „rozwiązuje więzy” złudzenia. Wtedy „jego światło lśni jak zorza, jego sprawiedliwość będzie kroczy przed nim. Jest jak zroszony ogród i jak źródło wody, co się nie wyczerpie” (Iz 58,6nn).