Poniedziałek, 13 Stycznia : Św. Teresa Benedykta od Krzyża

Dziecię w żłóbku jest Królem królów, który panuje nad życiem i śmiercią. Mówi: „Pójdź za Mną”, a kto nie jest z Nim, jest przeciw Niemu (Łk 11,23). Mówi to także do nas i daje nam wybór między światłem a ciemnością, Nie wiemy, gdzie Boże Dziecię chce nas poprowadzić na tej ziemi i nie do nas należy pytać o to przed czasem. Wszystko to, co wiemy, to to, że wszystko służy dobru człowieka, który miłuje Pana (Rz 8,28) i że drogi wyznaczone przez Pana prowadzą dalej niż ta ziemia.
Przybierając ciało, Stworzyciel rodzaju ludzkiego ofiaruje nam swoją boskość. Bóg stał się człowiekiem, aby ludzie mogli stać się synami Bożymi. „O, cudowna wymiana!” To dla tego dzieła Pan przyszedł na świat. Jeden z nas zerwał więzy naszego synostwa Bożego; jeden z nas powinien je naprawić i zadośćuczynić za winę. Żaden potomek starej gałęzi, chorej i zdegenerowanej, nie mógł tego zrobić; trzeba było wszczepić w ten pień nową roślinę, szlachetną i zdrową. W ten sposób stał się jednym z nas, a jednocześnie większym od nas: jednym z nami. Tutaj jest coś wspaniałego w rodzaju ludzkim: że wszyscy jesteśmy jednym… Przyszedł, by tworzyć z nami tajemnicze ciało: On, jako głowa, a my Jego członkami (Ef 5,23.30).
Jeśli zgodzimy się podać rękę Bożemu Dzieciątku, jeśli odpowiemy „tak” na Jego „Pójdź za mną”, to wtedy będziemy Jego i droga będzie wolna, by napełnił nas swoim bożym życiem. Taki jest początek życia wiecznego w nas. To nie jest jeszcze błogosławiona wizja w świetle chwały, to ciągle są ciemności wiary; ale już nie jest to ciemność tego świata, lecz początek pobytu w Królestwie Bożym.