Poniedziałek, 19 Maja : Św. Grzegorz z Nyssy

Słowo mówi: „Powstań… gołąbko ma, ukryta w zagłębieniach skały” (Pnp 2,13-14). Czym więc jest to wznoszenie się do doskonałości, o którym mówi nasz tekst? Oznacza to, że nie dążymy już do wysiłku, jak ci ludzie, których pociągamy, ale używamy własnego przyciągania, aby prowadzić nas ku doskonałości. „Przyjdźcie tu z własnej woli”, mówi Słowo; nie z niechęcią lub z konieczności, ale „sami z siebie”, z pragnieniem dobra wzmocnionym własnymi intencjami, a nie pod przymusem konieczności. Cnota bowiem nie uznaje żadnego tyrana, lecz działa dobrowolnie i jest wolna od wszelkiej konieczności. Taka była postawa Dawida, który modlił się do Boga, aby przyjął tylko te ofiary, które złożył z własnej woli i obiecał składać dobrowolne ofiary (por. Ps 54,8). Jest to również postawa wszystkich świętych, którzy ofiarowują się Bogu, nie będąc do tego zmuszani przez konieczność. Pokaż więc także swoją doskonałość, biorąc na siebie pragnienie wspinania się wyżej.
„Gdy tam dotrzesz – mówi Słowo – wejdziesz do zagłębienia w skale przy murze”. Oto znaczenie tych słów, ponieważ musimy przełożyć zagadki na jaśniejsze słowa. Jedynym wydrążeniem skały dla duszy człowieka jest wysokość Ewangelii; jeśli ją osiągniemy, nie będziemy już potrzebować niejasnego nauczania figur ukrytych w przykazaniach. Jeśli łaska Ewangelii jest nazywana skałą, nikt, kto w jakikolwiek sposób podziela naszą wiarę, nie zaprzeczy temu. Rzeczywiście, Pismo Święte wielokrotnie pokazuje, że Ewangelia jest skałą (por. Mt 7,24) […]. Ponieważ zagłębienie skały znajduje się blisko muru, niedaleko jest przejść od muru do skały […]. Ten, kto w ten sposób odrzuca prawo, dochodzi do zagłębienia ewangelicznej skały, która znajduje się za cielesnym murem.