Sobota, 11 Stycznia : Św. Antoni z Padwy

Och, jakże podziwiam tę rękę! Tę „rękę jego jak walce ze złota, wysadzana drogimi kamieniami” (por. Pnp 5,14). Ta ręka, której dotyk uwalnia język niemowy, wskrzesza córkę Jaira (Mk 7,33: 5,41) i oczyszcza trędowatego. Jest to ręka, o której prorok Izajasz mówi nam: „Tylko ona uczyniła wszystkie te cuda” (66,2).
Wyciągnąć rękę to dać dar. Panie, wyciągnij swoją rękę – rękę, którą kat rozciągnie na krzyżu. Dotknij trędowatego i bądź dla niego hojny. Czegokolwiek dotknie Twoja ręka, zostanie oczyszczone i uzdrowione. Święty Łukasz mówi: „Dotknął ucha Malchusa i uzdrowił go” (por. 22,51). Wyciągnął rękę, aby obdarzyć trędowatego darem zdrowia. Mówi: „Chcę, bądź uzdrowiony” i natychmiast trąd zostaje usunięty; „cokolwiek chce, czyni” (Ps 115,3). W Nim nie ma rozdziału między pragnieniem a działaniem.
Bóg dokonuje tego natychmiastowego uzdrowienia każdego dnia w duszy grzesznika poprzez posługę kapłana. Kapłan ma potrójną funkcję: musi wyciągnąć rękę, to znaczy modlić się za grzesznika i litować się nad nim; musi go dotknąć, pocieszyć i obiecać mu przebaczenie; musi pragnąć tego przebaczenia i udzielić go przez rozgrzeszenie. Jest to potrójna posługa pasterska, którą Pan powierzył Piotrowi, gdy trzykrotnie powiedział do niego: „Paś baranki moje” (J 21,15nn).