Środa, 29 Stycznia : Św. Grzegorz Wielki

„Tak, wszystkie wydarzenia…” (Hi 13,1 Wlg). Hiob widział wydarzenia, które miały nastąpić, obecne w osobie, dla której nie ma ani przyszłości, która nadchodzi, ani przeszłości, która odchodzi, i która ma wszystkie wydarzenia jednocześnie obecne przed jego oczami. A ponieważ Hiob widział te, które miały nadejść, czy to w czynach, czy w słowach, może dodać: „Moje oko je widziało i moje ucho je słyszało”. Ale słowa na nic się nie zdadzą, jeśli nie zostaną zrozumiane. Słusznie więc mówi: „I nie ma wśród nich takiego, którego bym nie zrozumiał”.
Gdy w rzeczywistości jakieś wydarzenie jest nam znane albo z widzenia, albo ze słyszenia, jeśli zrozumienie nie jest udzielone, nie ma proroctwa. Faraon widział we śnie, co stanie się z Egiptem (por. Rdz 41), ale ponieważ nie mógł zrozumieć tego, co widział, nie był prorokiem. Król Baltazar widział palce ręki piszące na ścianie (por. Dn 5), ale nie był prorokiem, ponieważ nie rozumiał tego, co widział. Dlatego, aby zaświadczyć, że nosił w sobie ducha proroctwa, błogosławiony Hiob potwierdza, że wszystko widział, wszystko słyszał i wszystko rozumiał. Jednak nie pysznił się tym zrozumieniem.