Wtorek, 18 Marca : Św. Paweł VI

„Każdy człowiek jest moim bratem”. Pokój, w istocie i w tworzeniu, jest właśnie tym. I to odnosi się do wszystkich. Dotyczy to zwłaszcza nas, braci w wierze w Chrystusa.
Jako wierzący możemy zapewnić niezbędne wsparcie dla ludzkiej mądrości, która z ogromnym wysiłkiem doszła do tak wzniosłych i trudnych wniosków. Przede wszystkim możemy dać pewność (ponieważ wszelkiego rodzaju wątpliwości mogą jej zagrozić, ją osłabić i zniweczyć). Naszą pewność znajduje się w boskim słowie naszego Mistrza, Chrystusa, wyrytym w Jego Ewangelii: „Wszyscy jesteście braćmi” (Mt 23,8). Możemy również zaoferować pociechę możliwości wypełniania tego słowa (w rzeczywistości bowiem, w życiu codziennym, jakże trudno jest zachowywać się całkowicie po bratersku wobec wszystkich!); możemy to uczynić, odwołując się, jako do praktycznej i normalnej zasady działania, do innej fundamentalnej nauki Chrystusa: „Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam inni czynili, wy im czyńcie: takie jest Prawo i Prorocy” (por. Mt 7,12). Jakże medytowali filozofowie i święci nad tą jedyną i konkretną maksymą moralności społecznej!
I wreszcie to my jesteśmy w stanie dostarczyć najwyższego argumentu: boskiego ojcostwa, wspólnego wszystkim ludziom, głoszonego wszystkim wierzącym. Prawdziwe braterstwo między ludźmi, jeśli ma być autentyczne i wiążące, zakłada i wymaga transcendentnego ojcostwa pełnego metafizycznej miłości i nadprzyrodzonego miłosierdzia. Z naszej strony możemy uczyć ludzkiego braterstwa, to znaczy pokoju, ucząc ludzi rozpoznawania, kochania i wzywania Ojca naszego, który jest w niebie. Wiemy, że nie zostaniemy dopuszczeni do ołtarza Bożego, jeśli wcześniej nie usuniemy przeszkody na drodze do pojednania z bliźnimi (Mt 5,24; 6,14-15). Wiemy też, że jeśli staniemy się krzewicielami pokoju, będziemy mogli być nazwani synami Bożymi i znajdziemy się wśród tych, których Ewangelia ogłasza błogosławionymi (Mt 5,9).