Sobota, 16 Września : Bł. Kolumban Marmion

Wiara jest fundamentem. Pomyślmy o pomniku, który przyciąga wzrok swoją wielkością i harmonijnym połączeniem wszystkich proporcji. Co sprawia, że jest solidny? Fundamenty. Jeśli zostaną one zachwiane, ściany natychmiast pękają, a gmach jest w niebezpieczeństwie; jeśli nie zostanie skonsolidowany, jest skazany na ruinę. Taki jest obraz życia duchowego. Jest to gmach, który Bóg wraz z nami buduje w nas ku swojej chwale; jest to świątynia, w której On chce zamieszkać. Ale jeśli nie położymy solidnego fundamentu, niemożliwe jest zbudowanie tego gmachu. A im wyżej się wznosi, tym głębsze i niewzruszone muszą być fundamenty. Kiedy człowiek duchowy myśli, że osiągnął szczyt doskonałości, szczyt kontemplacji, jeśli jego, która jest podstawą prawdziwej miłości, nie jest proporcjonalnie wzmocniona, wszystko może się zawalić.
Święty Sobór [Trydencki] również porównuje wiarę do korzenia. Spójrzmy na to majestatyczne drzewo, z jego potężnym pniem, mocnymi gałęziami i obfitym, gęstym listowiem. Skąd pochodzi jego siła i piękno? Z czegoś, czego nie widać: z korzeni. Zanurzają się one w glebie, aby się w niej zakotwiczyć i czerpać z niej odżywcze soki niezbędne do życia tego olbrzyma. Jeśli korzenie uschną, drzewo uschnie. Korzeniem chrześcijańskiego życia jest wiara. Bez niej wszystko więdnie, wszystko wysycha, wszystko umiera. Jest ona niezbędnym warunkiem wszelkiego życia i wszelkiego duchowego postępu.